Bezoek aan Litouwen
Reis naar Litouwen
In 2007 en 2009 gingen we met een aantal enthousiaste brandweermensen voor een transport met brandweergoederen naar Hongarije. Hier hebben we een aantal brandweerkorpsen heel blij gemaakt met, bij ons , afgeschreven spullen.
De afgelopen jaren kregen we echter geen terugkoppeling van deze korpsen over het reilen en zeilen in Hongarije. Dit deed ons besluiten om hier eerst geen tijd en energie meer in te steken.
Afgelopen winter kregen we echter een verzoek van een brandweerkorps in Litouwen voor hulp aan hen. We besloten om eerst een aantal goederen te sturen en te kijken wat de reactie hierop zou zijn.
Nou, deze was zeer positief. Ze hadden de spullen op zaterdag ontvangen en op maandag ontvingen we al foto’s waarop te zien was dat ze de spullen ook daadwerkelijk gebruikten......
In 2007 en 2009 gingen we met een aantal enthousiaste brandweermensen voor een transport met brandweergoederen naar Hongarije. Hier hebben we een aantal brandweerkorpsen heel blij gemaakt met, bij ons , afgeschreven spullen.
De afgelopen jaren kregen we echter geen terugkoppeling van deze korpsen over het reilen en zeilen in Hongarije. Dit deed ons besluiten om hier eerst geen tijd en energie meer in te steken.
Afgelopen winter kregen we echter een verzoek van een brandweerkorps in Litouwen voor hulp aan hen. We besloten om eerst een aantal goederen te sturen en te kijken wat de reactie hierop zou zijn.
Nou, deze was zeer positief. Ze hadden de spullen op zaterdag ontvangen en op maandag ontvingen we al foto’s waarop te zien was dat ze de spullen ook daadwerkelijk gebruikten......
Dit was voor ons een stimulans om met deze groep mensen door te gaan en onze energie en tijd in dit project te steken.
We zijn weer aan het verzamelen geslagen en kregen al gauw van diverse zijden spullen aangeleverd. Van complete bluspakken tot reservelampjes.
Deze spullen hebben we verpakt in grote dozen (beschikbaar gesteld door FrieslandCampina uit Balkbrug) Tevens hebben we hier ook spullen voor een bejaardentehuis en een Mental School gedaan. In totaal hadden we 4 grote palletdozen vol met hulpgoederen. Nu moest het vervoer nog geregeld worden.
Via internet kwamen we in contact met Wim Bosman, een expeditie bedrijf, zij hebben geheel belangeloos de dozen naar Litouwen vervoerd.
Op vrijdag 24 oktober was het zover dat we zelf, met 2 tolken, naar Litouwen vertrokken met het vliegtuig.
We werden op het vliegveld van Riga (Letland) opgewacht door de commandant van het korps van Kelme, hij had voor een slaapplaats iets buiten Kelme gezorgd. Hier kwamen we na een autorit van 3 uur om 18.00 uur aan. Ons onderkomen was een soort van kampeerboerderij, dit was goed voor elkaar.
Zaterdag gingen we kennismaken met de leden van de brandweer van Kelme. In hun kazerne stonden ook onze dozen gestald.
De brandweer in Litouwen is onderverdeeld in een staatsbrandweer en een gemeentelijke brandweer. De staatsbrandweer is iets beter uitgerust dan de gemeentelijke, maar kan nog steeds niet tippen aan onze brandweer.
In Litouwen kennen ze geen vrijwilligers, het zijn allemaal beroepsmensen. Maar ook dit is niet te vergelijken met het systeem zoals het bij ons is.
Een brandweerman bij de staatsbrandweer gaat 9 maanden in opleiding (intern) en wordt dan bij een korps geplaatst. De mannen bij de gemeentelijke brandweer gaan 1 maand in opleiding en mogen dan uitrukken. Deze mensen mogen niet met ademlucht lopen. Zij zijn alleen opgeleid voor verkenning buitenom, voor het inwinnen van informatie bij de melder en voor het uitrollen van de slangen.
We hebben een aantal kazernes bezocht van de gemeentelijke brandweer. De auto’s van deze brandweer zijn vaak oude Russische legervoertuigen, die rood geverfd zijn en voorzien zijn van een aantal brandweerzaken. De auto’s staan in kleine vervallen schuurtjes buiten de dorpjes en de “beroepsmensen” zijn hier 24 uur per dag aanwezig. Vaak is er in het schuurtje een hoekje afgetimmerd, waar een bed (of twee) staan. Ze worden via de telefoon gealarmeerd en rukken uit in hun eentje, soms met z’n tweeën. Gelijktijdig wordt er ook van andere zijdes aangereden, zodat je bij een brand wel 4 of 5 auto’s ziet en een stuk of 6 of 7 brandweermannen. Vrouwen bij de brandweer kennen ze niet en ze hebben ook moeite om te geloven dat in Nederland de vrouwen dezelfde taken uitvoeren als de mannen.
Ondanks het feit dat ze 24 uur op de kazerne zitten, wordt er weinig geoefend. Dit is natuurlijk ook een beetje moeilijk, in je eentje.
De brandweermannen zijn allemaal wel heel trots op hun auto (die in een museum niet zou misstaan) en op hun werk als brandweerman.
We werden helemaal uitgevraagd over de werkwijzes van onze brandweermensen in Nederland.
Voor de brandweermensen in Kelme hebben we een presentatie gehouden over onze deurprocedure en via film en foto materiaal laten zien hoe je rookgassen kan koelen, om een veilige ingang te krijgen in een pand.
Voor heel veel panden in Litouwen zal deze procedure niet gevolgd kunnen worden, aangezien de brandweer een behoorlijk lange aanrijtijd heeft, met een beperkte mankracht is en bijna alle huizen van hout zijn. Als ze eindelijk arriveren en inzet gereed zijn, zal het huis al grotendeels afgebrand zijn en is een buitenaanval nog de enige mogelijkheid.
Verder hebben we nog een oefening op en bij het water gezien in een grote stad op ongeveer een uurtje rijden van Kelme.
Litouwen heeft samen met Letland via de Europese Unie materiaal gekregen, waaronder een oil boom. Deze was nog nooit gebruikt, men had er ook nog nooit mee geoefend. Speciaal voor de Hollandse gasten was de aanhanger met de oil boom vanuit Letland gehaald om hier mee te oefenen. (De twee landen doen dus samen met veel materieel, sommige van deze spullen staan in Letland en sommige staan in Litouwen)
De oefening verliep niet geheel vlekkeloos, maar men heeft zich wel verdiept in de materie en er zijn een aantal leermomenten getrokken. Jammer dat hij weer terug moest naar Letland en er niet wat vaker mee geoefend kon worden.
Wij vonden het een beetje onbegrijpelijk, dat er zulk duur materiaal aangeschaft wordt via de Europese Unie, terwijl de normale bepakking van een TAS nog niet voor elkaar is. Terwijl de korpsen hier, volgens ons, meer hebben aan goed materiaal op de TAS.
We hadden een ontmoeting met de regionaal commandant en hebben over dit soort zaken gesproken, maar kregen niet een duidelijk antwoord hoe het systeem van Europese gelden precies werkt.
Naast brandweermateriaal hadden we dus ook spullen voor een school in Kelme. Dit is een mental school, voor de opvang van moeilijk lerende kinderen. Deze kinderen dreigen tussen de wal en het schip te geraken, omdat er geen geld beschikbaar is voor deze categorie. Als je niet in het reguliere onderwijs past, dan heb je niet zoveel waarde voor het land, omdat je niet mee kan helpen aan de opbouw van het land. De staat investeert dan niet in je. De school is opgezet met hulp vanuit het buitenland en is compleet afhankelijk van giften uit het buitenland. Op hetzelfde moment dat wij er waren, was er ook een groep van color 4 kids. Deze organisatie start projecten op over de hele wereld, rondt de projecten af en gaan dan verder met een ander project.
De school was ontzettend blij met de goederen die we meebrachten, hier kunnen ze weer mee aan de slag met de kinderen.
Naast alle werkzaamheden hadden we ook nog tijd voor ontspanning en hebben we een aantal culturele uitstapjes gemaakt. Zo zijn we in het cold war museum geweest en op een NAVO vliegbasis, waar de Portugese en de Canadese luchtmacht gestationeerd zijn, om de veiligheid van de Baltische staten te waarborgen. We mochten zelfs even in een F18 plaatsnemen. Voor sommige van ons kwam een jongensdroom uit!
Al met al was het een week met veel emoties en we hebben veel indrukken opgedaan. Wij hebben er een positief gevoel over en denken dat dit niet de laatste keer was dat we in Litouwen waren.
Dus mochten we ooit een beroep op jullie doen, om afgeschreven spullen te verzamelen voor ons, hopen we dat jullie met ons mee willen werken om de brandweer in Litouwen te helpen.
Mede dankzij onze twee tolken, Layma en Sigita konden we ons verstaanbaar maken en konden we goede gesprekken voeren over het vak wat mensen over al ter wereld bindt, de brandweer.
Luc Coenders, Harjo Mulder, Henrie van Keulen, Bert Kamps, Ina Hamberg
